Ademsteun/Adembalans:
Wellicht is dit wel het meestgebruikte woord in het zingen. Adem is de basis van het zingen. Zonder lucht komen de stemplooien niet in beweging, dus logisch ook dat we vaak daarmee beginnen. Echter, het ‘steunen’ is in onze optiek vaak niet een concrete aanwijzing. Hoe vaak heb ik dingen gehoord in de trant van:

• Die noot is niet goed, je steunde niet
• Je moet meer op je middenrif zingen
• Je ademt niet goed in
• Trek je buik in als je die noot zingt
• Je moet lager ademen

Allemaal goedbedoelde dingen, maar het zegt vervolgens niets over de klank die je daarna produceert, en waarom dit goed of fout zou kunnen zijn. Ons pleidooi gaat dus eigenlijk altijd over het communiceren van de klank én een concrete aanwijzing geven om die te verbeteren. Wij hebben vaak gehoord dat de ademsteun niet goed was, echter dit was de ene keer omdat ik dan niet zuiver zong, mijn vibrato niet goed was, ik niet luid genoeg zong, ik met teveel lucht zong, of bijvoorbeeld niet vrij genoeg zong en gedrukt klonk. Er zijn dus veel variabelen in het spel.

Als we heel inclusief zijn, heb je dus altijd gelijk als je zegt dat de ademsteun niet goed is. Er klopt iets niet in de adem. Maar men communiceert nooit dat de ademsteun/adembalans bestaat uit twee onderdelen: ademstroom en ademdruk. Deze twee werken in de regel als communicerende vaten. Ze beïnvloeden elkaar.
Voorbeeld: Als ik gedrukt zing, zing ik met teveel ademdruk. Dit kan ik oplossen door de druk te verlagen, of de stroom te verhogen. Dit kan ik doen door bijvoorbeeld door mijn buik meer in te trekken, of door een geaspireerde aanzet te gebruiken, zachter of geaspireerder te zingen, een geslotenere klinker te gebruiken.

Nu wordt het concreet, ik zing gedrukt, de klank wil ik vrijer maken, dit doen we door de adembalans te corrigeren, en de docent geeft je meerdere opties om dit te bewerkstelligen, en nu kunnen we aan de slag.

Onthoud dus altijd, als een docent je corrigeert om je ademsteun, kun je de stroom of de druk veranderen!